پویانمایی یا انیمیشن روشی است که توسط آن فیگورهای ثابت دستکاری می شوند تا به صورت تصاویر متحرک ظاهر شوند. در انیمیشن سنتی، تصاویر با دست روی صفحات سلولوئیدی شفاف ترسیم یا نقاشی می‌شوند تا عکس گرفته شوند و روی فیلم به نمایش گذاشته شوند. امروزه انیمیشن های زیادی با تصاویر کامپیوتری (CGI) ساخته می شوند. انیمیشن رایانه ای می تواند انیمیشن سه بعدی بسیار دقیق باشد، در حالی که انیمیشن رایانه ای دو بعدی (که ممکن است ظاهر انیمیشن سنتی را داشته باشد) می تواند به دلایل سبکی، پهنای باند کم یا رندرهای سریعتر در زمان واقعی استفاده شود. سایر روش‌های متداول انیمیشن، تکنیک استاپ‌موشن را برای اشیاء دو بعدی و سه بعدی مانند برش‌های کاغذ، عروسک‌ها یا مجسمه‌های گلی اعمال می‌کنند.

کارتون یک فیلم انیمیشنی است که معمولاً یک فیلم کوتاه است که دارای سبک بصری اغراق‌آمیز است. این سبک از کمیک استریپ‌ها الهام می‌گیرد که اغلب شامل حیوانات انسان‌نما، ابرقهرمانان یا ماجراجویی‌های قهرمانان انسانی می‌شود. به خصوص در مورد حیواناتی که یک رابطه طبیعی شکارگر/شکار دارند (مانند گربه‌ها و موش‌ها، کایوت‌ها و پرندگان)، این عمل اغلب بر روی تصادفات خشونت‌آمیز مانند سقوط، برخورد و انفجار متمرکز می‌شود که در زندگی واقعی کشنده است.

توهم انیمیشن - به طور کلی در فیلم های سینمایی - به طور سنتی به تداوم بینایی و بعداً به پدیده فی و حرکت بتا نسبت داده می شود، اما علل دقیق عصبی هنوز نامشخص است. توهم حرکت ناشی از توالی سریع تصاویری که حداقل با یکدیگر تفاوت دارند، با وقفه های غیرقابل توجه، یک اثر استروبوسکوپی است. در حالی که انیماتورها به طور سنتی برای ترسیم هر قسمت از حرکات و تغییرات فیگورها بر روی سلول‌های شفافی که می‌توانستند در یک پس‌زمینه جداگانه جابجا شوند، استفاده می‌شد، انیمیشن رایانه‌ای معمولاً بر اساس مسیرهای برنامه‌نویسی بین فریم‌های کلیدی برای مانور دادن فیگورهای ایجاد شده دیجیتالی در یک محیط دیجیتالی ساخته شده است.

انواع محتلفی از انیمیشن وجود دارد و چند ده مدل بر ای تولید انیمیشن استفاده می شود. به همین دلیل قیمت ها و زمان ساخت آنها با هم متفاوت است.